Στις 15 Απριλίου του 1989, έλαβε χώρα μία από τις μεγαλύτερες ποδοσφαιρικές τραγωδίες. Σε μία καθαρά ηλιόλουστη ανοιξιάτικη ημέρα, το στάδιο “Χίλσμπορο” του Σέφιλντ άνοιγε τις πύλες του για να υποδεχτεί τους οπαδούς της Λίβερπουλ και της Νότιγχαμ Φόρεστ στο πλαίσιο του ημιτελικού του Κυπέλλου Αγγλίας, με εκείνο το ματς όμως να μετατρέπεται σε ραντεβού θανάτου για 96 φιλάθλους των “reds”.
Από τη μία η εσφαλμένη κατανομή των φιλάθλων στο πέταλο, από την άλλη οι υπεράριθμοι Liverpoodlians οπαδοί που στοιβάχτηκαν στην εξέδρα Leppings Lane -με σοβαρή ευθύνη της αστυνομίας και των ανθρώπων του γηπέδου- αλλά και η υποδομή του “Χίλσμπορο” με τα “δολοφονικά” σιδερένια κιγκλιδώματα, ήταν αρκετά στοιχεία για να φέρουν το κακό…Η αστυνομία ανησυχούσε για το τι θα γίνει με τους φίλαθλους της Liverpool που είχαν μείνει εκτός γηπέδου. Τους άνοιξαν μια πόρτα με αποτέλεσμα οι θεατές τη θύρα Leppings Lane, να είναι υπεράριθμοι. Στο στάδιο Hillsborough όμως τα ατυχήματα δεν αποτελούσαν άγνωστη λέξη, καθώς άλλα ένα ατύχημα είχε συμβεί το 1981 στην ίδια θύρα, με αποτέλεσμα να τραυματιστούν 38 άτομα.
Η άφιξη των φιλάθλων της Λίβερπουλ ανυπόμονοι να μπουν στο γήπεδο προτού αρχίσει ο αγώνες κορυφώθηκε περίπου μία ώρα πριν από την έναρξη του αγώνα και όσο περνούσε η ώρα τόσο περισσότεροι συγκεντρώνονταν εκεί, με αυτούς που τους είχαν αρνηθεί την είσοδο να μη μπορούν να αποχωρήσουν λόγω του συνωστισμού. Κάτι τα έργα στον δρόμο, κάτι οι έλεγχοι της αστυνομίας και πολλά πούλμαν έφτασαν καθυστερημένα. Η ώρα για τη σέντρα πλησίαζε και έξω βρίσκονταν 10.000 οπαδοί, οι οποίοι έπρεπε να μπουν στο γήπεδο από τρεις θύρες (περνώντας μόλις από επτά τουρνικέ). Η πρόταση για καθυστέρηση της έναρξης της αναμέτρησης –μόλις ολοκληρωνόταν η είσοδος των οπαδών– απορρίφθηκε. Στην εξέδρα ήδη υπήρχε συνωστισμός και τότε αποφασίστηκε από την αστυνομία, έστω και διστακτικά, να ανοίξουν οι πόρτες. Το κακό δεν άργησε να συμβεί. Η μάζα των χιλιάδων οπαδών οδηγήθηκε στην ασφυκτικά γεμάτη κερκίδα.
Οι παραπάνω φίλαθλοι που είχαν μπει χωρίς έλεγχο από μία θύρα, τη θύρα Leppings Lane, μετά την έναρξη του αγώνα δημιούργησαν τρομερή πίεση σε αυτούς που είχαν ήδη πάρει θέση στην κατάμεστη εξέδρα, με αποτέλεσμα να “στέλνουν” όλο και περισσότερους κοντά στο σιδερένιο κιγκλίδωμα. Όσοι πρόλαβαν να πηδήξουν εντός αγωνιστικού χώρου (εκμεταλλευόμενοι ένα μικρό κενό στα προστατευτικά) σώθηκαν, πολλοί ήταν όμως εκείνοι που δεν τα κατάφεραν και συνθλίφτηκαν, με αποτέλεσμα μέσα σε λίγη ώρα το γήπεδο να γεμίζει από τραυματίες αλλά και ανθρώπους που είχαν αφήσει ή επρόκειτο να αφήσουν εκεί την τελευταία τους πνοή. Τα κιγκλιδώματα άρχισαν να υποχωρούν από το υπερβολικό βάρος. Τότε επικράτησε μια κόλαση. Άλλοι φώναζαν άλλοι πατούσαν όσους είχαν χάσει την ισορροπία τους, άλλοι προσπαθούσαν να κρατηθούν από τους διπλανούς τους.
Οι πιο μπροστινοί παγιδεύτηκαν στα κάγκελα. Λίγο πιο πίσω υπήρχαν πτώματα που ποδοπατούνταν. Κάποιοι άλλοι οπαδοί διέλυσαν τις διαφημιστικές πινακίδες και τις χρησιμοποίησαν ως προσωρινά φορεία. Τραγικός απολογισμός; 94 πέθαναν στο γήπεδο, 766 τραυματίστηκαν, 1 άτομο πέθανε λίγο αργότερα στο νοσοκομείο και 1 ακόμα υπέκυψε στα τραύματά του μετά από τέσσερα χρόνια (ήταν σε κώμα), με το ακόμα πιο θλιβερό σε εκείνη την αποφράδα ημέρα να είναι ότι μεταξύ των θυμάτων ήταν πολλοί ανήλικοι.Αν η αστυνομία καθοδηγούσε στα πλαϊνά μέρη της εξέδρας, στα οποία υπήρχαν κενά, ίσως το μέγεθος της τραγωδίας να μην ήταν τόσο μεγάλο.
Αν… Τα πρώτα θύματα ήταν αυτοί που βρίσκονταν στις μπροστινές σειρές. Μην έχοντας χώρο εγκλωβίστηκαν στα κάγκελα. Η κατάσταση πιο πίσω δεν ήταν καλύτερη. Ηταν τόσο στριμωγμένοι οι οπαδοί, που αρκετοί νεκροί παρέμεναν όρθιοι ανάμεσα στο πλήθος! Οι πιο τυχεροί βρήκαν διέξοδο στον αγωνιστικό χώρο ή ανασύρθηκαν στην πάνω εξέδρα. Έξι λεπτά μετά την έναρξη του αγώνα ο τερματοφύλακας της Λίβερπουλ Μπρους Γκρόμπελαρ υποδεικνύει το πρόβλημα στον διαιτητή. Ο αγώνας διακόπτεται και οι παίκτες κατευθύνονται στα αποδυτήρια. Η επιχείρηση για τη διάσωση ξεκινά βασανιστικά αργά. Με τον φόβο ότι οι οπαδοί των «κόκκινων» μπορεί να στραφούν κατά των φίλων της Φόρεστ, η αστυνομία καθυστερεί να επιτρέψει τη διαφυγή στον αγωνιστικό χώρο.
Οταν αυτό γίνεται, το τερέν γεμίζει με νεκρούς και τραυματίες. Οι θεατές ήταν τόσο στριμωγμένοι μεταξύ τους, που ορισμένοι πέθαναν όρθιοι από ασφυξία. Το σημείο γέμισε αμέσως με κόσμο που ίδρωνε, ανέπνεε δύσκολα και τραυματιζόταν από την πτώση των νεκρών σωμάτων. Η αστυνομία και τα ασθενοφόρα κατέβαλαν υπεράνθρωπες προσπάθειες, όπως και οι θεατές που δεν είχαν τραυματιστεί, κάνοντας μέχρι και τεχνητή αναπνοή. Την ίδια στιγμή στο Λίβερπουλ θέλουν να μάθουν τι απέγιναν τα αγαπημένα τους πρόσωπα που ταξίδεψαν στο Σέφιλντ.
Κάποιοι με τα αυτοκίνητά τους αποφασίζουν να πάνε στον τόπο της τραγωδίας, ενώ κάποιοι άλλοι περιμένουν με αγωνία στον κεντρικό σταθμό τα τρένα που επιστρέφουν. Συνολικά εκείνη την ημέρα έχασαν τη ζωή τους 94 άτομα, 766 τραυματίστηκαν και 300 μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο. Τέσσερις μέρες αργότερα, ο αριθμός των θυμάτων έφτασε τους 95, καθώς ο 14χρονος Lee Nicol υπέκυψε στα τραύματά του. Ο τελικός αριθμός των νεκρών έγινε 96 (Εφτά γυναίκες και 89 άνδρες άφησαν εκεί την τελευταία τους πνοή) το Μάρτιο του 1993, όταν ο Tony Bland κατέληξε μετά από παραμονή τεσσάρων ετών σε κώμα.Και δεν μιλάμε μόνο για τους 89 άνδρες και τις 7 γυναίκες που άφησαν την τελευταία τους πνοή στο «Λέπινγκς Λέιν» του «Χίλσμπορο» στο Σέφιλντ. Ο απολογισμός θα ήταν τραγικός με δεκάδες τραυματίες κι εκατοντάδες λαβωμένες ψυχές που θα άφηναν πίσω τους εκείνα τα δραματικά δευτερόλεπτα. Άνθρωποι που δεν άντεξαν τους επόμενους μήνες από τον χαμό των δικών τους.
Κάποιοι που άρχισαν να παίρνουν αντικαταθλιπτικά χάπια και κάποιοι άλλοι που επιχείρησαν να δώσουν τέλος στο βάσανό τους επιλέγοντας τον δρόμο της αυτοκτονίας. Τα σημάδια πάνω στην πόλη του Λίβερπουλ χαραγμένα βαθιά. Στην ιστορία της ομάδας μία ακόμα μαχαιριά, ύστερα από την αυτοχειρία με την οποία αμαύρωσαν το όνομά της οι ενέργειες κάποιων εγκληματικών στοιχείων με τον μανδύα των οπαδών την αποφράδα νύχτα του «Χέιζελ».Oι ευθύνες από τον τότε εκπρόσωπο του υπουργείου εσωτερικών της Μεγάλης Βρετανίας, Λόρδο Τέιλορ, αποδόθηκαν στην αστυνομία, αλλά όλοι στο Λίβερπουλ ζητούσαν… «Justice for the 96». Η τραγωδία αυτή ήρθε λίγο μετά από το Χέιζελ και κάποιοι βιάστηκαν να ερμηνεύσουν τα γεγονότα και να χαρακτηρίσουν χούλιγκανς τους οπαδούς της Λίβερπουλ. Μάλιστα, ο τότε πρόεδρος της UEFA, Ζακ Ζορζ, τούς είχε χαρακτηρίσει «ζώα». Βέβαια, τις επόμενες ημέρες μόλις πληροφορήθηκε ακριβώς τι συνέβη ζήτησε συγγνώμη.
Αυτό, όμως, που προκάλεσε το μένος της κοινής αγγλικής γνώμης και την έκρηξη των «Liverpoolians» ήταν το πρωτοσέλιδο της «SUN», στις 19 Απριλίου του 1989. Η συγκεκριμένη εφημερίδα βγήκε με τίτλο: «Η αλήθεια» («Τhe Truth») και στο πρωτοσέλιδό της έγραφε: «Κάποιοι οπαδοί έκλεβαν τα θύματα. Κάποιοι οπαδοί κατουρούσαν τους γενναίους αστυνομικούς. Κάποιοι οπαδοί χτυπούσαν αυτούς που έδιναν το φιλί της ζωής». Μετά από χιλιάδες μηνύσεις προς την εφημερίδα, οι πωλήσεις της στο Λίβερπουλ έπιασαν… πάτο. Εξοργισμένοι άνθρωποι, που είχαν θρηνήσει για τα συγγενικά και φιλικά τους πρόσωπα, έκαιγαν την «Sun» και ορκίζονταν να μην την ξαναπιάσουν στα χέρια τους. Τελικά, το καλοκαίρι του 2004 η εφημερίδα παραδέχτηκε στο πρωτοσέλιδό της ότι έκανε το λάθος της ιστορίας της, ζητώντας συγνώμη. Αλλά δεν κέρδισε τίποτα. Οι τοπικές εφημερίδες του Λίβερπουλ δεν την δέχτηκαν. «H αλήθεια; Αυτός ο ηλίθιος δεν ξέρει τη σημασία της λέξης», έγραψε η Liverpool Echo, έχοντας φωτογραφία τον διεθυντή της Sun, Κέλβιν ΜακΚένζι.
Στις 15 Απριλίου 1989 ο Στίβεν Τζέραρντ ήταν 9 ετών και διένυε τον δεύτερο χρόνο του στις ποδοσφαιρικές ακαδημίες της Λίβερπουλ. Η τραγωδία του Χίλσμπορο έχει μείνει ανεξίτηλα χαραγμένη στη μνήμη του. Αιτία, ο χαμός του μόλις δέκα ετών ξαδέρφου του ονόματι, Jon-Paul Gilhooley. Το νήμα της ζωής του Jon-Paul Gilhooley έμελλε να κοπεί τόσο πρόωρα και μάλιστα ήταν το νεότερο σε ηλικία από τα 96 θύματα του Χίλσμπορο. Ο Στίβεν Τζέραρντ πιστεύει πως το συγκεκριμένο συμβάν σημάδεψε τη ζωή του και την καριέρα του.
Η αστυνομία δεν έδωσε ποτέ στη δημοσιότητα τους φακέλους με τα συμβάντα εκείνης της ημέρας. Παρ’ όλα αυτά, τα γήπεδα στην Αγγλία μετά την τραγωδία εκσυγχρονίστηκαν, έφυγαν τα κάγκελα και οι κανονισμοί ασφαλείας από τότε και μετά αποτελούν πρωταρχικό ρόλο στα γήπεδα του Νησιού. Ο χουλιγκανισμός στα γήπεδα εξαφανίστηκε αφού έλαβαν αυστηρότατα μέτρα όλοι οι υπεύθυνοι. Το κακό είχε ήδη γίνει όμως. Οι ζωές εκατοντάδων οικογενειών είχαν ήδη αλλάξει μαζί με τις ψυχές που δεν γύρισαν ποτέ από τον καταραμένο ημιτελικό της 15ης Απριλίου. Η βρετανική δικαιοσύνη δεν έχει αποφανθεί ακόμα για τους υπαίτιους αυτής της τραγωδίας. Ολόκληρο το “Άνφιλντ” ζητάει ακόμα δικαίωση για τους 96 ανθρώπους που χάθηκαν, φωνάζοντας τους “You ‘ll never walk alone”
…Αν κάποιος ψάξει για κάποιο θετικό στοιχείο που ακολούθησε της τραγωδίας, αυτό είναι η ασύλληπτη βελτίωση των υποδομών στα αγγλικά γήπεδα. Η κυβέρνηση αναγκάζει τις διοικήσεις να επενδύσουν πολλά χρήματα με γνώμονα τον σεβασμό προς τον πελάτη. Τα κιγκλιδώματα αφαιρούνται, οι θέσεις ορθίων καταργούνται, οι ανέσεις πολλαπλασιάζονται και η Μέκκα του ποδοσφαίρου, η οποία βασανίστηκε από τραγωδίες και χουλιγκανισμό, μετατράπηκε σε πρότυπο για τους πάντες. Κάτι τέτοιο βέβαια, δικαιολογημένα, ουδόλως απασχόλησε τους συγγενείς των θυμάτων, οι οποίοι ζητούν την καταδίκη των δύο υψηλόβαθμων στελεχών της αστυνομικής δύναμης που είχε υπό την εποπτεία της την ομαλή διεξαγωγή του αγώνα.
Το 2002, περνούν την αίθουσα του δικαστηρίου ως κατηγορούμενοι αλλά ο ένας αθωώνεται και ο άλλος, παρά το ότι αρχικά κρίνεται ένοχος, εξασφαλίζει την ελευθερία του από τη στιγμή που το σώμα ενόρκων δε μπορούσε να καταλήξει σε ποινή. Στο Λίβερπουλ 96 άνθρωποι δεν θα γύριζαν ποτέ. Αυτό το τραγικό γεγονός, που ήρθε τέσσερα χρόνια μετά το «Χέιζελ», άλλαξε οριστικά το αγγλικό ποδόσφαιρο. Η σημερινή εικόνα με τα υπερσύγχρονα γήπεδα, την απόλυτη ασφάλεια, τη συνύπαρξη των αντιπάλων είναι η κληρονομιά που άφησε η «διαθήκη» των 96 αδικοχαμένων ψυχών εκείνου του απογεύματος.
βιντεο
Επίσης όποιος θέλει μπορεί να στείλει τις φωτογραφίες της ομάδας του ή του αγωνα που παρακολούθησε στο erasitexniko-fotos@hotmail.com και να ανέβουν αμέσως στο photblog προκειμένου να μπορέσουν να τις παρακολουθήσουν και οι υπόλοιποι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου